usually hindi naman ako ung tipong nakakaramdam ng homesickness. especially pag napadpad ako sa malayong lugar and for months ako nag stay dun. like for example, i went to US twice and i stayed there for 3 months or so. pero wala akong homesickness na naramdaman, maybe because i know that i will go back to manila in due time.
this time, while working here in malaysia, more than once na ko nahomesick. kanino? hindi sa family ko. hindi sa relatives ko. but dun sa mga kaibigan ko. sa mga housemates ko. for the past two years sila ung kasama ko sa house. sila ung family ko na. papasok ng sabay, uuwi, gagala, lalabas. mag aaya ng movie, dinner, whatever, nanjan lang.
i miss them. i miss the apartment. i miss the kulitan. i know that i cant bring it back anymore. all i can do is to treasure those memories that i had with them. times when we are staying at one unit and sharing each others life. nakakatuwa lang isipin na dahil sa first US trip ko, nagulo ung relasyon ko sa pamilya ko but then i found these real friends of mine. new set of friends ika nga. pag tinignan mo iyong mga pictures, ung mga gala, nakakatuwa and nakakaiyak. sana meron pang susunod na mga gala. and i hope na kahit di na tau housemates and officemates, we can still communicate pag my bagong happening sa bawat isa. hehehe..
isa lang ibig sabihin ng entry na ito. homesick ako sa mga housemates ko..
Josh, Jo, Ja, Ms. Goldie, Albert and Vic, thanks for the memories..
david.edward senti mode.. signing off.. ^_^
0 comments:
Post a Comment